भ्रमीत गणतन्त्र कि राजसंस्था ? फ‌ैसला जनतामा निहित

कुनैपनि ब्यबस्थाकाे नयाँ परिकल्पना गरिनु , सपना देख्नु र देखाउनु आफैमा खराब कुरा हाेईन । तर सपना देख्नु र देखाउनु अघि कुनैपनि नेतृत्व र नेताले देशकाे भौगाेलिक बनावट, आर्थिक अबस्था ,सामाजिक परिवेश साथै अन्तर्राष्ट्रिय चासाेकाे बिषयलाई गम्भीर रुपमा अध्ययन अनुसन्धान र विश्लेषणका साथ दुरगामी साेच अनुरुप देश र जनताकाे पक्षमा निर्णय गर्दा बढाे दख्खल र अब्बल का साथ निर्णय गर्नु नै एक कुशल राजनेताकाे मुल धर्म मानिन्छ ।

तर बिडम्बना ०४६ पछिकाे परिवर्तन त्यस पछिको संसदीय अभ्यास र राजनैतिक प्रतिशाेधकाे कारणले जन्माएकाे १०बर्षे जनयुद्ध हुँदै ६२/६३ सम्मकाे अस्थिर राजनिति र युद्धलाई शान्तिपथमा ल्याउने प्रयास संगै देशकाे परम्परागत शक्तिलाई बाईपास गरि जसरि २ शक्तिहरुलाई मात्र बिदेशि भुमिमा नेपाल र नेपालि जनताकाे हकमा राजनैतिक परिवर्तन काे संज्ञा दिदै १२ बुँदे सहमति अनुरुप अन्दाेलनकाे शुत्रपात गरियाे याे नै देश र जनताकाे लागि गलत कदम थियाे भन्ने कथन अहिले आएर पुष्टि हुदैछ ।

त्यसैले राजनितिलाई आफु अनुकुल बनाएर नेपाललाई सधै अस्थिरताकाे बाटाेमा फसाएर अन्तर्राष्ट्रिय प्रयाेगशालाकाे रुपमा जुन किसिमले राजनैतिक बिकास गर्न खाेजिदैछ । बगेकाे खाेला फर्किदैन , मरेकाे लास बिउँझिदैन भन्ने तर्क गर्नुभन्दा पनि देश रहन्छ कि रहँदैन भन्ने कुरा मुख्य हाे ।

जय गाेरखकालि ।।।

नागी बिक्रम चन्द 
काठमाडौँ